Przewodnik po podkręcaniu Intel x299: dla procesorów Intel Skylake-X i Intel Kaby Lake

Podobnie jak kilka tygodni temu wydaliśmy przewodnik dotyczący podkręcania AMD Ryzen (gniazdo AM4). Tym razem nie zamierzałem robić mniej z przewodnikiem Intel X299 Overclock dla najbardziej entuzjastycznej platformy, jaką Intel wydał do tej pory. Czy jesteś gotowy, aby trafić 4, 8 ~ 5 Ghz? ? Zacznijmy!

Indeks treści

Przewodnik po podkręcaniu Intel X299 | „Loteria krzemowa”

Pierwszą kwestią, którą musimy wziąć pod uwagę przy podkręcaniu dowolnego procesora, jest to, że nie ma dwóch identycznych procesorów , nawet jeśli są one tym samym modelem. Procesory są wykonane z cienkich płytek krzemowych, a dzięki procesom produkcyjnym, takim jak obecny 14 nm Intel, tranzystory mają szerokość około 70 atomów. Dlatego każde minimalne zanieczyszczenie materiału może radykalnie pogorszyć zachowanie mikroukładu .

Producenci od dawna wykorzystują te uszkodzone modele, wykorzystując je przy niższych częstotliwościach lub wyłączając niektóre z najgorzej działających rdzeni, aby sprzedawać je jako gorszy procesor. Na przykład AMD produkuje wszystkie Ryzen z tego samego DIE, a Intel w wysokiej klasy gnieździe (HEDT) zwykle robi to samo.

Ale jest tak, że nawet w tym samym modelu istnieją odmiany z tego samego powodu. Procesor, który wyszedł prawie idealnie z procesu, osiągnie 5 Ghz przy bardzo małym dodatkowym napięciu, podczas gdy jeden z „złych facetów” ledwo podniesie 200 MHz z częstotliwości podstawowej bez gwałtownego wzrostu temperatury. Z tego powodu nie ma sensu szukać podkręcania i tego, jakie napięcie jest konieczne w Internecie, ponieważ procesor nie jest taki sam (nawet ta sama „partia” lub „BATCH”), co użytkownik publikujący swoje wyniki.

Najbardziej optymalne przetaktowanie dla każdego układu uzyskuje się poprzez stopniowe zwiększanie częstotliwości i szukanie możliwie najniższego napięcia na każdym etapie.

Czego potrzebujemy, zanim zaczniemy?

Aby wejść w świat podkręcania, musisz przestrzegać tych czterech zasadniczych punktów:

• Nie trać strachu przed awariami i niebieskimi zrzutami ekranu. Zobaczmy kilka. I nic się nie dzieje. Zaktualizuj BIOS płyty głównej do najnowszej dostępnej wersji. Oczyść nasze chłodzenie, wentylatory i grzejniki, w razie potrzeby zmieniając pastę termiczną Pobierz Prime95, aby przetestować stabilność, i HWInfo64, aby monitorować temperatury.

Terminologia

W tym przewodniku ograniczymy się do modyfikowania prostych parametrów i postaramy się maksymalnie uprościć kroki. Jednak krótko wyjaśnimy niektóre pojęcia, które pomogą nam zrozumieć, co robimy.

• Współczynnik mnożnika / mnożnika / procesora: Jest to stosunek częstotliwości zegara procesora do częstotliwości zegara zewnętrznego (zwykle magistrali lub BCLK). Oznacza to, że dla każdego cyklu magistrali, do której podłączony jest procesor, procesor wykonał tyle cykli, ile wartość multiplikatora. Jak sama nazwa wskazuje, zwielokrotnienie prędkości BCLK (seria 100 MHz na tej platformie i we wszystkich najnowszych Intel) przez mnożnik daje nam częstotliwość roboczą procesora.

  Oznacza to, że jeśli ustawimy mnożnik 40 dla wszystkich rdzeni, nasz procesor będzie działał przy 100 x 40 = 4000 MHz = 4 Ghz. Jeśli umieścimy mnożnik 41 w tym samym procesorze, będzie on działał przy 100 x 41 = 4100 MHz = 4, 1 Ghz, dzięki czemu zwiększyliśmy wydajność (jeśli jest stabilna) o 2, 5% w porównaniu z poprzednim krokiem (4100/4000 * 100). BCLK lub zegar bazowy: Jest to zegar, na którym działają wszystkie magistrale mikroukładów, rdzenie procesora, kontroler pamięci, magistrale SATA i PCIE… w przeciwieństwie do magistrali głównej poprzednich generacji, nie można jej zwiększyć poza kilka kilka MHz bez problemów, więc zwykle utrzymuje się na poziomie 100 MHz, który jest używany jako standard, i przetaktowuje tylko przy użyciu mnożnika. Napięcie procesora lub napięcie rdzenia: odnosi się do napięcia, które rdzeń procesora otrzymuje jako moc. Prawdopodobnie jest to wartość, która ma największy wpływ na stabilność sprzętu i jest złem koniecznym. Im więcej napięcia, tym więcej zużycia i ciepła będziemy mieli w procesorze, a wraz ze wzrostem wykładniczym (w stosunku do częstotliwości, która jest wzrostem liniowym, który sam nie pogarsza wydajności). Kiedy jednak wymuszamy składowe powyżej częstotliwości określonych przez producenta, wiele razy nie będziemy mieli innego wyjścia, jak nieznacznie zwiększyć napięcie, aby wyeliminować awarie, które mielibyśmy, gdybyśmy tylko zwiększyli częstotliwość . Im bardziej możemy obniżyć nasze napięcie, zarówno w magazynie, jak i po podkręceniu, tym lepiej. Offset Voltage: Tradycyjnie ustalono stałą wartość napięcia dla procesora, ale ma to tę wielką wadę, że nawet bez robienia niczego procesor zużywa więcej niż jest to konieczne (dalekie od TDP, ale i tak marnuje dużo energii).. Przesunięcie to wartość dodawana (lub odejmowana, jeśli staramy się zmniejszyć zużycie) do napięcia szeregowego procesora (VID) przez cały czas, tak że napięcie nadal spada, gdy procesor jest bezczynny, a przy pełnym obciążeniu mamy napięcie, którego potrzebujemy. Nawiasem mówiąc, VID każdej jednostki tego samego procesora jest inny. Napięcie adaptacyjne: Taki sam jak poprzedni, ale w tym przypadku zamiast dodawać tę samą wartość przez cały czas, istnieją dwie wartości przesunięcia, jedna dla gdy procesor jest bezczynny, a druga gdy turbo boost jest aktywny. Pozwala to na bardzo nieznaczną poprawę zużycia na biegu jałowym podkręconego sprzętu, ale jest również bardziej skomplikowane w regulacji, ponieważ wymaga wielu prób i błędów, a wartości biegu jałowego są trudniejsze do przetestowania niż w przypadku turbo, ponieważ z niskie obciążenie nawet niestabilny system ma niewielkie szanse na awarię.

Pierwsze kroki w podkręcaniu

Te procesory mają nieco ulepszoną wersję Turbo Boost Technology 3.0, która zadebiutowała w Haswell-E. Oznacza to, że gdy używane są dwa lub mniej rdzeni, zadania są przypisywane rdzeniom, które płyta identyfikuje jako najlepsze (ponieważ nie cały krzem jest równie doskonały, a niektóre mogłyby obsługiwać wyższe częstotliwości) oraz częstotliwość turbo. boost zostaje podniesiony do znacznie wyższej wartości niż zwykle. W przypadku Intel Core i9-7900X ten Boost dla dwóch rdzeni wynosi 4, 5 GHz.

Zanim zaczniemy, omówmy używany sprzęt:

• Corsair Obsidian 900D.Intel Core i9-7900X.Asus Strix X299-E ROG. 16 GB pamięci DDR4. Wiszący prime95 (najczęściej) lub jakiś inny program działający w tle, ale system operacyjny nadal działa.

  

  Cały komputer zawiesza się, zamrażając, z niebieskim ekranem lub z nagłym ponownym uruchomieniem / wyłączeniem.

W każdym z tych przypadków będziemy nieznacznie zwiększać przesunięcie, małymi krokami, za każdym razem o około 0, 01 V więcej, i spróbuj ponownie. Przestaniemy rosnąć, gdy temperatura wzrośnie zbyt wysoko (ponad 90º w ekstremalnych testach) lub gdy napięcie zbliża się do niebezpiecznego poziomu. W przypadku chłodzenia powietrzem nie powinniśmy wychodzić z 1, 3 V dla wszystkich rdzeni, maksymalnie 1, 35 z cieczą. Możemy zobaczyć całkowitą wartość napięcia z HWInfo, ponieważ przesunięcie jest tylko tym, co jest dodawane, a nie wartością końcową.

Co zrobić, jeśli sprzęt jest stabilny

W przypadku, gdy nasz system jest mniej więcej stabilny , zatrzymamy go po około 10 minutach z opcją, którą widzieliśmy powyżej. Mówimy „mniej więcej”, ponieważ za 10 minut nie będziemy w stanie tego wiedzieć na pewno. Po zatrzymaniu testów zobaczymy ekran podobny do tego z wszystkimi robotami (bloki robocze, które działają w każdym rdzeniu) poprawnie zakończone. Patrzymy na część pudełkową, wszystkie testy muszą zakończyć się 0 błędami / 0 ostrzeżeniami. Liczba zakończonych testów może się różnić, ponieważ procesor robi inne rzeczy podczas działania prime95, a niektóre rdzenie mogły mieć więcej wolnego czasu niż inne.



Jest to idealny przypadek, ponieważ oznacza to, że mamy ustawienia mnożnika i przesunięcia, które możemy przetestować przy dłuższym teście stabilności i które poprawiają standardową wydajność procesora. Na razie, jeśli nasze temperatury nie są wysokie, zapisujemy je i zwiększamy częstotliwość, w następnej części, aby powrócić do ostatniej stabilnej wartości, gdy osiągniemy punkt, w którym nie możemy się podnieść.

Idziemy dalej

W przypadku, gdy szybki test jak poprzednie był stabilny, a nasze temperatury osiągnęły akceptowalne wartości, logiczną rzeczą jest ciągłe zwiększanie częstotliwości. Aby to zrobić, zwiększymy mnożnik o kolejny punkt, do 46 w naszym 7900X:



Ponieważ poprzedni test stabilności przeszedł bez podniesienia napięcia (pamiętamy, że każdy procesor jest inny i może nie być tak w przypadku konkretnego procesora), zachowujemy to samo przesunięcie. W tym momencie ponownie przechodzimy testy stabilności. Jeśli nie jest stabilny, nieznacznie zwiększamy przesunięcie, z 0, 01 V do 0, 01 V (można zastosować inne stopnie, ale im mniejsze, tym lepiej dostosujemy). Kiedy jest stabilny, idziemy w górę:



Ponownie przechodzimy testy stabilności. W naszym przypadku potrzebowaliśmy przesunięcia + 0, 010 V do tego testu, co jest następujące:



Po pozostawieniu stabilnego ponownie zwiększamy mnożnik do 48:



Tym razem potrzebowaliśmy przesunięcia + 0, 025 V, aby pomyślnie przejść test stabilności.



Ta konfiguracja była najwyższa, jaką byliśmy w stanie utrzymać przy pomocy naszego procesora. W następnym kroku podnieśliśmy mnożnik do 49, ale o ile zwiększyliśmy przesunięcie, nie było ono stabilne. W naszym przypadku zatrzymaliśmy się przy przesunięciu +0, 050 V, ponieważ byliśmy niebezpiecznie blisko 1, 4 V i prawie 100 ° C w rdzeniach Vaguera, zbyt wiele, aby miało sens kontynuowanie wzrostu, a więcej w przypadku podkręcania 24/7.



Wykorzystujemy to, że dotknęliśmy sufitu naszego mikroprocesora, aby przetestować niższe wartości przesunięcia dla instrukcji AVX, z 5 do 3. Końcowa częstotliwość dla wszystkich rdzeni wynosi 4, 8 Ghz i 4, 5 Ghz w AVX, co stanowi wzrost o około 20% w porównaniu do częstotliwości podstawowych . Niezbędne przesunięcie, ponownie w naszym urządzeniu, wynosi + 0, 025 V.

Zaawansowane przetaktowywanie

W tej sekcji przetestujemy możliwości podkręcania poszczególnych rdzeni, utrzymując aktywną technologię Turbo Boost 3.0 i próbując zarysować dodatkowe 100-200 MHz w dwóch najlepszych rdzeniach bez zwiększania napięcia. Mówimy o zaawansowanym przetaktowywaniu, ponieważ mnożymy możliwe testy, a na próby i błędy jest znacznie więcej czasu. Kroki te nie są niezbędne, aw najlepszym przypadku przyniosą nam tylko ulepszenia w aplikacjach, które wykorzystują niewiele rdzeni.

Nie będziemy rozmawiać o wzroście napięcia w innych parametrach związanych z kontrolerem pamięci lub BCLK, ponieważ zwykle ograniczeniem będą temperatury przed osiągnięciem częstotliwości, które zmuszają do grania, a podkręcenie konkurencji przy ekstremalnym chłodzeniu jest pomijane zakres tego przewodnika. Ponadto, jak wspomniał profesjonalny overclocker der8auer, fazy średniej / wysokiej klasy płyty głównej tego gniazda mogą być niewystarczające do zużycia i9 7900x (lub nawet jego młodszego rodzeństwa) znacznie powyżej jego częstotliwości podstawowej.

Po pierwsze, warto skomentować jedną z zalet tej technologii boost 3.0, a mianowicie, że płyta automatycznie wykrywa najlepsze rdzenie, czyli takie, które wymagają mniejszego napięcia i najwyraźniej będą w stanie zwiększyć swoją częstotliwość. Zauważamy, że to wykrycie może, ale nie musi być prawidłowe, i że na naszej płycie możemy wymusić użycie innych rdzeni i wybrać napięcie dla każdego z nich. W naszym procesorze płyta mówi nam, jak się spodziewaliśmy, widząc informacje z HWInfo, że najlepsze rdzenie to # 2, # 6, # 7 i # 9.

Możemy potwierdzić ten wybór w programie aplikacyjnym Intel Turbo Boost Max Technology 3.0, który zostanie zainstalowany automatycznie poprzez aktualizację systemu Windows i zostanie zminimalizowany na pasku zadań, ponieważ te rdzenie będą pierwsze i będą tymi, które są W miarę możliwości wyślą zadania, które nie są równoległe.



W naszym przypadku logiczne wydaje się staranie, aby najpierw podnieść dwa najlepsze rdzenie do 4, 9 Ghz, o 100 MHz więcej niż to, co posiadają wszystkie rdzenie. W tym celu zmieniliśmy opcję Współczynnik rdzenia procesora z XMP na Według wykorzystania rdzenia . Następnie pojawią się wartości Turbo Ratio Limit # , które pozwalają nam wybrać mnożnik dla najszybszego rdzenia (0 dla najszybszego, 1 dla drugiego najszybszego itd.), A także opcję Turbo Ratio Cores # , która będzie pozwala wybrać jądro, które chcemy załadować, lub pozostawić w trybie Auto, w taki sposób, że tablica użyje wykrycia, które widzieliśmy w poprzednim kroku, aby ustalić, które są najszybszymi jądrami



W tym celu ustawiliśmy wartości limitu współczynnika turbo 0/1 na 49, co spowoduje, że dwa najszybsze rdzenie wyniesie 4, 9 Ghz. Pozostałe wartości współczynnika Turbo pozostawiamy na 48, ponieważ wiemy, że wszystkie pozostałe rdzenie działają dobrze na 4, 8 Ghz.



Sposób testowania stabilności jest taki sam, chociaż teraz musimy uważać, aby uruchomić tylko 1 lub 2 wątki testowe, ponieważ jeśli dodamy więcej, procesor będzie działał na zwykłej częstotliwości turbo. W tym celu wybieramy tylko jeden wątek na ekranie, który już znamy z Prime95:



W menedżerze zadań wygodnie jest sprawdzić, czy praca jest przypisywana do właściwych rdzeni (liczymy 2 grafiki na rdzeń, ponieważ przy hiperwątkowaniu każdy 2 wątki jest rdzeniem fizycznym, aw systemie Windows są one uporządkowane razem), a także częstotliwość jest to, czego oczekujemy od HWInfo64. Poniżej widzimy rdzeń # 6 przy pełnym obciążeniu i częstotliwość wynoszącą 5 Ghz.



Ja osobiście nie odniosłem dużego sukcesu stosując powyższą metodę, nawet przy odrobinie dodatkowego napięcia , chociaż każdy procesor jest inny i może być inny dla kogoś innego. Wynik widoczny na poprzednim zrzucie ekranu został osiągnięty przy użyciu opcji ręcznej, za pomocą której mogliśmy załadować kilka rdzeni do 5 GHz. W tym trybie możemy wybrać napięcie i mnożnik dla każdego jądra, dzięki czemu możemy podać wysokie napięcie, około 1, 35 V, do najwyższych jąder, bez nadmiernego zaostrzania TDP lub niekontrolowania naszych temperatur. Zróbmy to:

Najpierw wybieramy opcję Według określonego rdzenia



Otwiera się dla nas nowy ekran. Na tym nowym ekranie ustawienie wszystkich wartości współczynnika Core-N Max na 48 z resztą w trybie Auto pozostawiłoby nas tak samo jak w poprzednich krokach, przy 4, 8 Ghz wszystkich rdzeni. Zrobimy to, z wyjątkiem dwóch najlepszych rdzeni (7 i 9, oznaczonych * na płycie oraz dwóch z czterech, które zidentyfikowaliśmy jako najlepsze), które przetestujemy z 50 (na zrzucie ekranu widzimy 51, ale ta wartość nie działał poprawnie)





Sugeruje się, że chociaż napięcie w trybie ręcznym jest szybsze do dostosowania do żądanej wartości, bardziej poprawne byłoby zrobić to samo z Offsetem, testując aż do uzyskania pożądanego VID.

Zauważalny jest zysk na zadaniach, które wykorzystują tylko jeden rdzeń. Jako szybki przykład minęliśmy popularny test porównawczy Super Pi 2M, uzyskując 4% skrócenie czasu testu (mniej znaczy lepiej), co jest oczekiwane przy tym wzroście częstotliwości (5 / 4, 8 * 100 = 4, 16%).



4, 8 Ghz



5 Ghz

Ostatnie kroki

Po znalezieniu konfiguracji, która nas przekonuje, nadszedł czas, aby ją dokładnie przetestować, ponieważ nie powinna wydawać się stabilna przez 10 minut, powinna być stabilna przez kilka godzin . Ogólnie rzecz biorąc, ta konfiguracja będzie tą, która była tuż przed tą, w której byliśmy, gdy uderzyliśmy w sufit, ale w niektórych procesorach będzie musiała obniżyć o 100 MHz więcej, jeśli nie uzyskamy stabilności. Naszym kandydatem jest 4, 8 Ghz przy przesunięciu +0, 025 V.

Proces, który należy wykonać, jest taki sam jak w testach stabilności, które przeprowadziliśmy, tylko teraz musimy go zostawić na kilka godzin. Stąd zalecamy około 8 godzin Prime95, aby rozważyć stabilny overclock. Chociaż osobiście nie zaobserwowałem problemów z temperaturą w fazach płyty do gier Asus X299-E, zaleca się wykonywanie krótkich przerw trwających około 5 minut co godzinę, aby elementy mogły ostygnąć.



Jeśli mamy możliwość pomiaru temperatur faz, możemy pominąć ten krok. W naszym przypadku widzimy, że po 1 godzinie zalania radiator wynosi około 51ºC. Jeśli nie mamy termometru na podczerwień, możemy ostrożnie dotknąć górnego radiatora na płycie głównej. Maksymalna temperatura, którą można utrzymać bez zdejmowania ręki za włosy, wynosi około 55-60ºC dla normalnej osoby. Więc jeśli radiator pali się, ale może wytrzymać, mamy prawidłowe marginesy.

Ekran, który chcemy zobaczyć, jest taki sam jak poprzednio, wszyscy pracownicy zatrzymują się, z 0 ostrzeżeniami i 0 błędami. W naszym przypadku wystąpił błąd po 1 godzinie testowania, więc nieznacznie podnieśliśmy offset, do + 0, 03 V, co jest minimum, które pozwoliło nam poprawnie zakończyć test.

Co sądzisz o naszym przewodniku po podkręcaniu dla gniazda LGA 2066 i płyt głównych X299? Jaki był twój stabilny overclocking na tej platformie? Chcemy poznać Twoją opinię!