Różnice między rdzeniami fizycznymi i logicznymi (smt lub hyperthreading) w jednostce centralnej

Rdzenie, rdzenie, wątki, gniazda, rdzeń logiczny i rdzeń wirtualny to terminy związane z procesorami, których wielu użytkowników nie do końca rozumie. Dlatego przygotowaliśmy ten post, aby wyjaśnić go w prosty i zrozumiały sposób dla wszystkich użytkowników.

Różnice między rdzeniem a wątkami wykonania (SMT lub HyperThreading) w CPU

Przede wszystkim musimy pomyśleć o epoce Pentium, kiedy procesory składały się z jednego rdzenia, procesor jest zainstalowany w specjalnym gnieździe na płycie głównej, który służy do komunikacji z innymi komponentami, To gniazdo jest gniazdem lub gniazdem. Zwykle płyty główne mają tylko jedno gniazdo, ale niektóre modele biznesowe mają wiele gniazd, co pozwala na montaż wielu procesorów. Jeśli chodzi o jądro, jest to część procesora, w której wykonywane są wszystkie obliczenia, powiedzmy, że to mózg sprawia, że ​​nasz komputer działa. Każdy z rdzeni może obsługiwać wątek danych.

Przez lata doceniał technologię HyperThreading Intela, która polega na powielaniu niektórych elementów procesora, takich jak rejestry lub pamięci podręczne najwyższego poziomu, co pozwala rdzeniu procesora na obsługę dwóch zadań jednocześnie (2 wątki lub wątki) i powoduje pojawienie się logicznych jąder. Coś, co znacznie poprawia wydajność, ponieważ jeśli proces musi czekać na operację lub pewne dane, inny proces może nadal używać procesora bez jego zatrzymania, zatrzymany procesor oznacza utratę wydajności, więc że musimy temu zapobiec.

Wyjaśnienie technologii HyperThreading

Ta technologia HyperThreading „wprowadza” system operacyjny w przekonanie, że istnieją dwa rdzenie, podczas gdy w rzeczywistości jest tylko jeden, ten, który naprawdę istnieje, to rdzeń fizyczny, a ten, który pojawia się w wyniku HyperThreading, jest wirtualny. Rdzeń wirtualny ma znacznie mniejszą moc obliczeniową niż rdzeń fizyczny, więc wydajność nie jest równoważna z posiadaniem dwóch fizycznych rdzeni, ale jest to dobra zaleta.

Kolejnym krokiem w ewolucji procesorów było przejście do pojawienia się procesorów z dwoma fizycznymi rdzeniami, było to możliwe dzięki miniaturyzacji wszystkich elementów znajdujących się w procesorze, to znaczy, że stają się one mniejsze i Dlatego możemy zmieścić znacznie więcej w tej samej przestrzeni. Zasadniczo dwurdzeniowy procesor przypomina dwa procesory współpracujące ze sobą, ale ze znacznie szybszą i wydajniejszą komunikacją między nimi, dzięki czemu wydajność jest znacznie lepsza niż w systemach z dwoma gniazdami i dwoma procesorami.

Przykład dwurdzeniowego procesora

W przeciwieństwie do HyperThreading, w dwurdzeniowych procesorach każdy ma wszystkie niezbędne elementy, aby móc wykonywać wszelkiego rodzaju zadania, więc dwurdzeniowy procesor ma znacznie lepszą wydajność niż jednordzeniowy procesor z HyperThreading. Następnym krokiem było uzyskanie większej liczby rdzeni procesorów, co jest możliwe do coraz większej miniaturyzacji jego komponentów. Obecnie istnieją procesory z maksymalnie 18 rdzeniami fizycznymi.

Zalecamy przeczytanie naszego przewodnika po najlepszych procesorach na rynku

Ponadto możemy połączyć użycie wielu rdzeni z technologią HyperThreading, abyśmy mogli osiągnąć procesory z ogromną liczbą rdzeni logicznych, więc fizyczny 18-rdzeniowy procesor z HyperThreading ma w sumie 36 rdzeni logicznych (18 rdzeni fizycznych + 18 rdzeni wirtualny).